‘Harry Bliek is een vrolijke knaap die vaak en veel lacht.’ Zo opent een interview dat Harry Bliek gaf toen zijn tweede single Hello Mary Lou een hit werd. Daar zag het een jaar eerder, in 1960, niet naar uit. Harry Bliek kreeg na het winnen van een talentenjacht een aanbod van Phonogram om een plaat te maken. Dat Bliek bij het populaire Vara-radioprogramma Tijd voor Teenagers werkte, kan een rol hebben gespeeld. De keus viel op Teen Angel, een Amerikaans liedje, vertaald door Co de Kloet. Het eerste couplet: ‘Wat was het wat je zocht?/ Ze vonden in je hand de ring/ die ik eens voor je kocht’ geeft al aan dat het om een smartlap ging, een genre dat indertijd niet op de radio werd gedraaid. En zeker niet bij de Vara, waar men vond dat smartlappen de verheffing van de arbeider in de weg stonden.
Om zijn plaatje toch op de radio te krijgen moest Harry Bliek flink soebatten. Uiteindelijk werd gekozen voor een compromis: het plaatje zou worden gedraaid en vervolgens afgekraakt door de presentator van Tijd voor Teenagers, Dick Duster (oftewel Dick van ’t Sant). Aldus geschiedde. Van de kant van de luisteraars kwam er steun voor Harry Bliek, met als teneur: ‘Dit is onze muziek, daar moet die ouwe zooi zich niet mee bemoeien.’ Phonogram toonde zich minder solidair. De directie was woedend en verbrak per direct alle banden met de zanger.
Harry Bliek zat niet lang in zak en as. Toen platenfirma Bovema van de breuk hoorde, werd direct contact opgenomen. Bovema bood hem een nieuwe single aan: Hello Mary Lou, een opgewekt nummer dat prima paste in de opzet van Tijd voor Teenagers. Het was geschreven door Gene Pitney en van een Nederlandse tekst voorzien door Willy Parker en Hans Charles (oftewel Hans Gomperts, directeur Strengholt).
In Amerika had Ricky Nelson er een grote hit mee en ook voor Harry Bliek bleek het liedje een gouden greep. Hij stond vier maanden bovenaan in de Top Vijf en toerde elk weekend door Nederland, in een tienershow met Anneke Grönloh en The Blue Diamonds. Die Top Vijf was een initiatief van Co de Kloet, waarbij, aardig detail, Harry Bliek de taak kreeg wekelijks een aantal platenwinkels te bellen en de verkopen te noteren.
Dat de vertaling van Hello Mary Lou bij Bovema klaar lag, was geen toeval. De muziekindustrie en Radio Veronica hadden met journalist en New York-correspondent Max Tak een afspraak. Max Tak kocht elke week de nieuwe platen in de Billboard Top Honderd en gaf die af bij de balie van KLM in New York. Op Schiphol haalde een koerier ze op en bracht ze naar Haarlem, waar ze werden beluisterd door Veronica-dj’s. De ook aanwezige muziekdirecteuren hielden hun keus scherp in de gaten. Van de plaatjes waar de dj’s enthousiast over waren, maakten zij snel vertalingen, die bij Buma/Stemra werden aangemeld. Mocht het een hit worden, dan was een deel van de auteursrechten alvast voor hen.
Of Harry Bliek doorhad hoe de vork in de steel zat, is niet bekend, maar hij hield de showbizz al snel voor gezien. Met het door hemzelf geschreven nummer De Brief als waardig en swingend aandenken.